بازگشت
سفر تاريخي وهنري د ردنياي باستا ن
ارسالي بنفشه ميترا ارسالي بنفشه ميترا


بزرگداشت چهارصدمين سال استقرار فرانسوي‌ها موز يم تمدن كانادا، واقع در ايالت فرانسوي‌زبان كبك، چهارصدمين سالگرد استقرار فرانسوي‌ها در آمريكاي شمالي را با برگزاري نمايشگاهي تحت عنوان روزي روزگاري در آمريكاي فرانسوي جشن مي‌گيرد. به گفته ويكتور رابينوويچ، مدير تمدن كانادا، اين نمايشگاه كه به زندگي نخستين فرانسوياني مي‌پردازد كه در قرون 17 و 18 ميلادي به قاره آمريكا آمدند، از نظر «موضوع، وسعت و كار كارشناسي» در كانادا بي‌سابقه است. رابينويچ مي‌گويد «اين نمايشگاه چگونه زندگي، كار، تغذيه و آداب رسوم مذهبي مهاجران اوليه فرانسوي را نشان مي‌دهد. در اين نمايشگاه بيش از 600 قطعه شي و بيش از صد تصوير كه از بيش از 40 مجموعه كانادايي و خارجي گردآوري شده است به نمايش مي‌آيد. به گفته مقامات ، بسياري از اين اشيا از نظر تاريخي ارزش خارق‌العاده‌اي دارند. يك مدل قرن هجدهمي از يك كشتي 74 توپ جنگي موسوم به ژوپيتر، لباس ابريشمي يكي از خانم‌هاي اشرافي متعلق به سال 1760، يك قطب‌نماي قرن هجدهمي كه در ويسكانسين پيدا شده است و ساعتي كه از طرف لوئي پانزدهم به فرماندار مونترال اهدا شده از جمله اشيايي هستند كه به نمايش درآمده است. توفان فلوريدا براي آمريكايي 180 سكه قديمي ارمغان آورد يكي از جويندگان گنج باشنده فلوريدا، در روزهاي پس از توفان مهيبي كه سواحل اين كشور را درهم كوبيد، بيش از 180 سكه نقره قديمي، به ارزش 40 هزار دالر به ارمغان آورد. جوئل راث، باستان‌شناس دريايي 52 ساله در حالي كه به همراه طوطي خود به نام اقليدس مشغول گردش در يكي از سواحل فلوريدا موسوم به ساحل گنج بودند، اين سكه‌ها را يافتند. طوفان‌‌هاي بزرگي چون طوفان‌ فرانسيس و طوفان جين، باعث جابجايي چندين متر از ماسه‌هاي ساحل مي‌شوند و گنجينه‌هايي را كه صدها سال پيش زير شن‌هاي ساحل مدفون شده‌اند، بيرون مي‌آورند. باستان‌شناسان و جويندگان گنج از اين موقعيت‌ها استفاده مي‌كنند و با جستجو در ساحل و يافتن گنجينه‌هاي باستاني، از معدود افرادي هستند كه از اين طوفان‌هاي مهيب سود مي‌برند. تكه‌هاي ظروف سفالي كه قدمت آن مي‌تواند به 2000 سال پيش برسد، تكه‌اي زغال چوب (كه نشانه مهمي از تمدن‌هاي نخستين است)، و قطعه‌اي از يك تبر سنگي از جمله آثاري هستند كه پيش از اين در نتيجه اين طوفان‌ها كشف شده بود.
باغبان انگليسي طلسم طلاي رومي پيدا كرد يك باغبان از شهر نورفوك انگليس در ميان خاك‌هايي كه براي باغش خريده بود يك ورقه نازك و كوچك طلا يافته است كه در زمان امپراتوري روم به عنوان طلسم استفاده مي‌شده است. به گزارش گاردين، اين ورقه طلا را كه به اندازه يك تمبر پستي است كارشناسان بريتانيا و دانشگاه آكسفورد بررسي كرده و اخيراً براي اولين بار به نمايش گذاشته‌اند. آدرين مارسدِن، مسئول كشفيات ايالت نوريچ، در اين باره مي‌گويد: اين شي در ابتدا به نظرم هيچ ارزشي نداشت، اما پس از اين كه آن را باز كردم و حرف يوناني روي آن را ديدم متوجه شدم كه با گنجينه‌اي رومي طرف هستم. اين طلسم و جادو كه از آن تاكنون فقط 5 عدد در بريتانيا و يك دوجين در كل امپراتوري روم كشف شده «لامِلا» خوانده مي‌شود. اين ورقه طلا يكي از 47 هزار قلم شي‌ء باستاني است كه مردم انگليس در سال گذشته كشف آنها را به مقامات گزارش داده‌اند. اغلب اين اشيا بي‌ارزش‌اند، اما هر يك به هر حال اشاره به بخشي از گذشته اين كشور دارند. پيش‌بيني مي‌شود كه تعداد گنجينه‌هاي مهم كشف‌شده در انگلستان از 234 در سال 2002 به 500 عدد در سال جاري برسد. انسان از 95 هزار تا 12 هزار سال قبل مي‌زيسته است دانشمندان اسكلت گونه‌اي جديد از انسان متعلق به پيش از تاريخ را در يكي از جزاير دورافتاده اندونزيا كشف كرده‌اند. به گزارش اسوشيتدپرس، كشف اين انسان كوتوله كه مدت‌هاي مديد در دنيايي گمشده در منطقه حاره زندگي مي‌كرده، در حالي كه انسان مدرن بر باقي نقاط دنيا حكم مي‌رانده است مردم‌شناسان را شگفت‌زده كرده است. اين كشف در قرن اخير در نوع خود بي‌سابقه است. تصور بر اين است كه اين اسكلت كه به زني بزرگسال با 90 سانتي‌متر قد تعلق دارد و در غاري در يكي از جزاير اندونزيا كشف شده، به 18 هزار سال قبل تعلق داشته باشد. كريس استرينگر، مدير انسان‌شناسي تاريخ‌طبيعي لندن، مي‌گويد با اين كشف اين اصل علمي كه گونه انساني هوموساپينس ديگر موجودات شبيه انسان را كنار زده و كنترل زمين را به دست گرفته است نقض مي‌شود. اين كشف همچنين نشان مي‌دهد كه تكامل انسان از آن چه پيشتر تصور مي‌شد پيچيده‌تر بوده و ثابت مي‌كند كه جواب تمام سوالات در مورد تكامل انسان را نبايد در آفريقا جست كه مهد بشريت تلقي مي‌شود. اسكلت اين زن قدكوتاه كه آسيب چنداني نديده است در جزيره‌ استوايي فلورِس يافت شده كه در شرق جاوه و شمال غربي استراليا قرار دارد. بر همين اساس دانشمندان نام اين گونه منقرض‌شده از انسان را هوموفلورسيانس يا انسان فلورس گذاشته‌اند. بر اساس تخمين دانشمندان، اين گونه از انسان از 95 هزار تا 12 هزار سال قبل مي‌زيسته و به همين دليل مي‌توان گفت تا آستانه تاريخ ثبت‌شده بشر وجود داشته، و احتمالاً با اجداد ساكنان فعلي اين جزيره هم حشر و نشر داشته است. مغز انسان فلورس كه به اندازه يك گريپ‌فروت است به ميزان دوسوم از مغز ما كوچك‌تر بوده و بيشتر به مغز شامپانزه‌هاي امروزي و گونه‌هاي پيش از انسان در آفريقا كه دو ميليون سال قبل نابود شدند نزديك بوده است. با اين حال انسان فلورس ابزارهاي سنگي مي‌ساخته، از آتش استفاده مي‌كرده، و گروه‌هاي شكار تشكيل مي‌داده است. در كنار اين اسكلت مقداري استخوان ماهي و پرنده يافت شده كه سوخته و خاكستر شده‌اند، و اين نشان مي‌دهد كه انسان فلورس آنها را پخته است. تمام اين‌ها نشان مي‌دهد كه انسان فلورس زندگي اجتماعي داشته و احتمالاً حتي به صورت كلامي ارتباط برقرار مي‌كرده است. در حال حاضر اغلب پژوهشگران فقط به تصاوير ديجيتالي اين گونه انساني دسترسي دارند. اسكلت اين زن به همراه آثار باستاني ديگر اكنون در آزمايشگاهي در جاكارتا، پايتخت اندونزيا، نگه‌داري مي‌شود. پژوهشگران استراليايي و اندونزيايي 13 ماه پيش اين اسكلت را در غاري آهكي و كم‌عمق به نام ليانگ‌بوآ كشف كردند. اين غار كه 40 متر عمق دارد از سال 1964 مورد تحقيقات علمي قرار گرفته است. ابزارهاي سنگي قديمي‌تر و ديگر آثار باستاني كه در ديگر نقاط اين جزيره كشف شده‌اند نشان مي‌دهند كه انسان فلورس جزيي از يك نسل از انسان‌هايي باستاني بوده است. با توجه به آثار باستاني كه پيشتر در اندونزيا كشف شده‌اند، گونه‌اي انسان با استخوان‌هاي درشت با نام علمي هوموايركتوس در حدود يك ميليون سال قبل از جزيره جاوه به فلورس و ديگر جزاير اين كشور مهاجرت كرده است. دانشمندان احتمال مي‌دهند كه انسان فلورس از اعقاب هوموايركتوس باشد كه در اثر پديده انتخاب طبيعي و شرايط محيط كوچك شده است. در طبيعت، پستانداراني چون گوزن و خوك كه در محيط‌هاي دورافتاده و حاشيه‌اي زندگي مي‌كنند پس از مدتي در اثر كمبود موادغذايي جثه‌اي كوچك پيدا مي‌كنند. اين نخستين باري است كه تكامل انسان كوتوله در شجره‌نامه انسان ثبت شده است. متخصصان فولكلور اين ناحيه از كشور اندونزيا افسانه‌هايي را ثبت كرده‌اند درباره مردمان كوتوله‌اي كه در جزيره فلورس و جزاير نزديك آن زندگي مي‌كرده‌اند. ساكنان اين جزيره اين مردمان را «اِبوگوگو» مي‌خوانند و مي‌گويند كه اين موجود 90 سانتي‌متر قد داشته است.
پروژه چند ميليوني براي بازسازي قصر امپراتوري پيكنگ پيكنگ قصد دارد قصر امپراتوري توان‌هي، بنايي 230 ساله كه بزرگ‌ترين قصر سلطنتي اين شهر محسوب مي‌شود را بازسازي كند. اين قصر كه در حومه جنوبي شهر پيكنک واقع شده است، به سال 1772 و در دوران اوج حكومت خاندان كينگ (1911 ــ 1644) ساخته شد و بعدها در اثر آسيب‌هاي ناشي از جنگ در قرن نوزدهم ويران شد. در حال حاضر تنها دو ساختمان از بيش از 600 ساختمان موجود در اين قصر سالم هستند. به گزارش اداره گنجينه‌هاي فرهنگي پيكنگ، پروژه چند ميليون دالري بازسازي اين قصر تا پايان امسال آغاز خواهد شد. به گفته وانگ فيو، از مقامات بخش حفاظت آثار اداره گنجينه‌هاي فرهنگي پيكنگ، بيشتر ساختمان‌هاي قديمي قصر بر اساس الگوي اوليه‌شان بازسازي مي‌شوند. به گفته وانگ، كارشناسان يكي از نقشه‌هاي قديمي اين قصر را كه به دوران امپراتور گوانگ‌جو (1908 ــ 1875) تعلق دارد يافته‌اند و عمليات بازسازي بر اساس اين نقشه و ديگر اسناد مربوط به اين قصر پيگيري خواهد شد. وانگ مي‌گويد عمليات بازسازي به دقت و مطابق طرح‌هاي اوليه صورت مي‌گيرد و در تمام طول كار از تكنيك‌هاي سنتي ساختمان‌سازي چيني استفاده خواهد شد. به گفته ليو يوكوان، مدير كميته فرهنگي ناحيه دايژينگ كه اين قصر در محدوده آن واقع شده است، عمليات بازسازي قصر توان‌هي در دو مرحله انجام مي‌شود و مطابق پيش‌بيني تا سال 2007 به پايان مي‌رسد. قصر امپراتوري توان‌هي كه بيش از 33 هكتار مساحت دارد، در حومه غربي شهر پيكنگ واقع شده است. قصر توان‌هي در زمان حكومت امپراتور كيانلونگ (1799 ــ 1711)، يكي از قدرتمندترين امپراتورهاي خاندان كينگ، ساخته شده است.
June 26th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل تاریخی